آتش سیاسی‌کاری روی ویرانه‌های پلاسکو
آتش‌سوزی مهیب ساختمان پلاسکو تهران، که به فروریختن کامل این ساختمان و وقوع یک فاجعه انسانی غمبار انجامید، در طی ساعات و روزهای گذشته به مهمترین سرخط رسانه‌های کشور و شبکه‌های اجتماعی تبدیل شده است. بی‌شک نمی‌توان به‌راحتی از کنار جان باختن هم‌وطنان و نیز جانفشانی و ایثارگری آتش‌نشانان قهرمانمان عبور کنیم. اکنون دیگر از این ساختمان معروف، جز تلی از آوار باقی نمانده، اما گویا در دل حریق تأسف‌بار این ساختمان، آتش دیگری بود که توسط بدخواهان و طمعکاران، نه در خیابان جمهوری تهران، که در فضای مجازی شعله‌ور گردید؛ آتشی که به موج احساسات و عواطف جریحه‌دار ملت طمع ورزیده بود و می‌خواست آن را به هیزم شعله افروزی ویرانگر خود تبدیل کند.
اکنون که 15 سال از وقوع فتنه تیرماه 1378 می‌گذرد، هنوز جای تحلیل‌های بسیاری از زوایای ناگفته و ناپیدای آن باقی است. برای مثال این حادثه را نباید در چند جنجال سیاسی، همچون توقیف روزنامه‌ی سلام و یا تجمعات کوی دانشگاه تهران و ... جستجو کرد، بلکه خاستگاه آن را باید در یک فرایند تحلیل روند ریشه یابی نمود.
هبر معظم انقلاب اسلامی(مدظله‌العالی) در خطبههای روز عید سعید فطر امسال در بیانات مهمی با اشاره به فضای سیاسی روز و در پیش بودن انتخابات نهمین دوره‌ی مجلس شورای اسلامی در اسفند ماه سال جاری، توجه عموم ملت و نخبگان را به نکاتی اساسی در این خصوص جلب نموده که از آن میان مسأله‌ی نگرانی معظم له در خصوص تلاش عده‌ای برای ایجاد چالش‌های ضدامنیتی در جریان انتخابات آینده قابل تأمل است. چنین به نظر می‌رسد دغدغه‌ی ایشان در این خصوص با نگاهی آینده نگرانه و نیز با تجربه‌ی انتخابات 88 می‌بایست مسؤولان ذی ربط و نخبگان جامعه را به هوشیاری در برابر این تهدید بالقوه و احتمالی هوشیار سازند.
مقام معظم رهبری در بیست و دومین سالگرد ارتحال ملکوتی امام راحل (ره) به ارائه تحلیلی پرداخته و از نقشه بیست سال دشمن بر براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران پس از ارتحال امام(ره) رمزگشایی نمودند: «دشمنان ما تصور می‌کردند با رحلت امام، آغاز فروپاشى این نظام مقدس کلید زده خواهد شد. آنها خیال می‌کردند امام که رفت، به تدریج این شعله خاموش خواهد شد، این چراغ خاموش خواهد شد. بعد، مراسم تشییع جنازه‌ى امام، آن احساسات مردم، آن حرکت عظیم مردم در حمایت از کارى که خبرگان کردند، این‌ها را مأیوس کرد. یک برنامه‌ریزى ده ساله کردند، ... ده سال بعد امیدوار بودند که نتیجه بدهد. سال 78 که آن حوادث پیش آمد، آن کسى که این حوادث را خنثى کرد، مردم بودند. روز بیست و سوم تیر سال 78 مردم آمدند در خیابانها، توطئه‌ى دشمن را که سال‌ها برایش برنامه‌ریزى کرده بودند، در یک روز باطل کردند. آن روز گذشت. موج دوم، باز یک برنامه‌ریزى ده‌ساله بود تا سال 88 .»[1]